Verhalen/gedichten van
Kampen

de maone verzulvert brede mistrevieren
in et lage land töt an et värste meer
de unkerende roep van jonge dieren
leg in de aovenden een weemoed neer
wöörtegen ik mien niet kan weren
ik vin de ärfst in ieder ding
en et olde lover dat de mist wil keren
slöt weerloos dunne de stille uzen in

door Gerrit Pleiter

Januarispreuk

Leg januari een sneetepiet
Dan binne wiej de winter gauw weer kwiet,
Mar hef januari kolde en dreuge dagen,
Dan zal in februari de snee oe lillijk plagen

deur Klèùsien uut Zalk

Film

de pelikaan vlög op et stofdoekblik

et bördenrek teunt köppies met gebreken
de klok espaard van douwe egbertsbonnen
bestuurt zien eigen tied met een astrante klik

god zat bi’j ons an de keukentaofel
en las met onze va de biebelvärzen mee
zonder em ien keer te onderbreken
ij gung met al zien eigen wonderen in zee

de film zit in de apparaten vast ezeugen
et beeld op skärp stiet onbeweugen
de scene die mut volgen is nog onbeslist

van toekomstdroom en levensloop onwetend
zit ik as an mien kienderstoel eketend
god wördt op zien plekke jammerzat emis

Gerrit Pleiter.

Dit gedicht werd eerder gepubliceerd als "Tekst van de maand, mei 2010.

de maone verzulvert brede mistrevieren
in et lage land töt an et värste meer
de unkerende roep van jonge dieren
leg in de aovenden een weemoed neer
wöörtegen ik mien niet kan weren
ik vin de ärfst in ieder ding
en et olde lover dat de mist wil keren
slöt weerloos dunne de stille uzen in

uut: Uus van water en wind. Gedichten uut et land van de Iessel.
Kampen (IJsselacademie;  2002)

eerder gepubliceerd als "Tekst van de moand", september 2009.

Veurjöör

De sneeuw is amper wegesmolten.
De riep tenauwernood vergaon,
As kleine klökkies blinkend wit
As uut de slaop bin op-estaon.
 
De steelties gruun in ’t iele licht,
Etooid met klingelende klökkies,
En zächies zucht de lentewind,
En vaag bewegen de witte köppies.

De zunne skient deur kale bomen,
En speult et spel met spett’rend licht.
De skaduwen van de struken komen
Tot an de rand wöör et tuinpad lig.

De veugelties veur kolde evlucht,
Bin kwett’rend tussen blad en struken
Weerumme, en ijv’rig zal de vlucht,
Zien voedsel in de ruigte zuken.

Et veurjöör kump, ie kun et zien,
An al wat leeft en gruuit,
Et vliegt en fluit et geurt en kleurt,
Ja, eel de skepping bluuit.

Dik Kasper-van Dijk
 
Van de luistercd Mei in de polder. (IJsselacademie, 2006)

Eerder gepubliceerd als "Tekst van de moand", maart 2011.

D'Ärbärgier

’t Spet ’m, maar ij ef gien plekkien over.
’t Is vol van de kelder tot ’t dak.
Kan ie zien goeie klanten soms verjagen
Veur mensen zonder een cent op zak?

En toch, och, ij is ook niet de kwaodste,
Ef ie z’ een ukien in de stal beleufd.
Det vrouwgien kan aar kientien toch op straote niet kriegen
Zonder een dak boven aar eufd.

Värder kan ie d’r zich niet mee bemuuien,
IJ ef ’t druk, ij ef een zwöre take.
Ie mun as zakenman op alles letten,
op alles , op ’t wärk, ’t geld en op de zake.

IJ kump nog maar net toe an slaopen en an eten.
IJ sjouwt maar of en an, zien rugge krom.
’t Ontgiet ’m oe ärme ärders en wiezen uut ’t oosten
de stal erscheppen tot ’n eiligdom.

’t Wödt ’m deur de meiden en de knechten verteld.
’t Dringt nauwelijks tot ’m deur, met al zien zörgen,
zien doen en laoten veur de zake, ’t wärk, ’t geld,
d’r kump nao elke dag ook weer een mörgen.

As alle gasten ’s nachts bin weg egaon,
En ij doodmu, maar toch wel diepe voldaon
want - rammelt ’t geld niet in zien budel-,
beslöt ie ook even naor ’T KIEND te gaon.

Dan is de kribbe leeg, de stal verlaoten.
De stal waorin ’T LICHT van de wereld skeen.
En in ’t duuster blef ie met zien budel achter.
Met ’t geld, zien wärk en met zien zaak, alleen.

Auteur: H. de Jong, vertaald in de Kamper taal door Albert Juffer

Eerder gepubliceerd als "Tekst van de moand", december 2011

...

Eén-april

Nog niet zo lange geleden kwam ik een olde schoolkameraod tegen. Ik ad em in gien jören meer ezien.
Ik vreuge em wat ie nao onze schooltied was gaon doen en ij vertellen mien dat ie lange tied wärkzaam ewest was as sportleraar op een landbouwskole ärns in Salland.
Ik vreuge em of ie met dat wärk ook wel ies mooie momenten beleefd ad. Ja, en toen kwamen er allerlei leuke en interessante veralen naor boven. Een van die veralen was een biezundere één-aprilgrap.

De leraar ging met de eerste klasse van die skole altied ene mörn in de weke naor een klein overdekt zwembad op een vakantiepark. Zo ook een keer det die dag op 1 april viel. Toen ie bi’j det zwembad an kwam, stunnen döör de jonges al op em te wachten. In et veurbi’jgaon zeeg een jongen:
“Meneer, er valt oe een appel uut de tasse” (kennelijk lag d’r een appel zichtbaar in de tasse).
IJ keek achterumme en toen zei die knaap:
“1 April”.
Döör was ie dus mooi in-etrapt en de jonges adden grote lol. Nao et binnenlaoten in et zwembad bedacht ie op wat veur een maniere ze terug-epakt konden wörden.

Veur de lesse mochten ze altied even vri’j zwemmen en op een fluitsignaal kwamen ze dan et water uut en stelden ze zich op achter de stärtblokken. IJ pakken uut zien tasse een grote enveloppe, wöör een anbieding van een of andere zaak in sportartikelen in zat. IJ zei:
“Jonges nou mu-j ies even goed luusteren. Dit is een brief van de minister van Volksgezondheid en die wil, zoas det ook al in de Skandinavische landen gebeurt, det de mensen as ze gaon zwemmen, det elemaole spiernakend doen. Ie snappen wel det zoiets niet van de ene op de ander dag in-esteld kan wörden. Nou is dit een verzuuk an onze skole of wi’j döör an mee willen doen, umdet wi’j een skole bin met alleen maar jonges en umdet wi’j ier elemaole alleen in dit zwembad bin. Ik vraoge dus an jullie of jullie döör an mee willen doen. Netuurlijk elemaole op basis van vri’jwilligeid. Ik kan jullie wel vertellen dat et erg lekker zwemt , zo elemaole nakend. Ik kan mien best veurstellen, da-j nou niet direct oe zwembroek uut doen, dus ik stelle jullie veur, da-j één veur ene te water gaon en dan al zwemmend oe zwembroek uut doen en op de kaante leggen. Ik zol zo zeggen: Gaot oe gang.”

Ik mene dat er 18 jonges in de klasse waren en uuteindelijk lagen er 16 brukies op de kaante. Er waren kennelijk twee jonges , die 'nattigeid' vuulden.
Op de vraoge oe et anvuulden en of et lekker zwöm kreeg ie alleen maar enthousiaste kreten uut et bad terugge.

Naodat de jonges een aantal baanties rond ezwömmen adden, liet ie ze de zwembroek weer antrekken. Er was er maar ene die det gewoon op de walkaante deed, de rest deed det uut preutsigeid weer in et water.
Toen ze weer achter de stärtblokken stunnen, pakken de leraar de brief weer op en zei det er nog wat meer belangrieks in de brief stund. IJ zei:
“D’r staon nog twee woorden onder an die brief en die mutten jullie wel weten. Ik leze ze nog even veur:
“EEN APRIL.”
Ze wollen em toen in et zwembad gooien, maar det dörfden ze toch eigenlijk ook weer niet.

Nao de les vertellen mien skoolvriend et veraal in de leraarskamer an zien collega’s. Ze vunnen et netuurlijk een prachtige stunt, alleen de dirrecteur van de skole keek ärg bedenkelijk en zag de volgende dag al grote koppen in de krante, as:
“Leraar laat leerlingen naakt zwemmen” of iets därgelijks. Maar det is niet gebeurd.

Jören later eurden mien kameraod in een gesprek met een paar olders van de jonges, det ze thuus nooit adden verteld det ze deur de leraar met disse aprilgrap waren beet eneumen.

Gerrit van ’t Hul, Kampereiland

Eerder gepubliceerd als "Tekst van de moand", maart 2014

Wæg uut Kaampen

Niet et veruzen dut zo zeer,

mær wat aa-j achterlaoten:

die praotende gebinten,
en al die tinten olderdom
et skieve deurkezien, dat krom
stuun zukend tegen ’t dak an luunt
de oge gaank, die olle klaank
dat tow, dwærs over zolder…

die traptreden die, altied mu,
zwoor zuchtend, lijdzaam protesteren
de kapstok, met die angers veur de kleren
die ongepast ærd kletteren
tussen de still’ istorie-stemmen
en ’t lispelen van letteren

en meer misskien nog dit:

et wærk dat as gien meinse zag
muuite, succes en tegenslag
de lach van Hetty Reisinger

ek snappe
dat dit dus niet weer zal komen

de leste voetstap van Freek Pereboom
die waegstaerft op de trappe...

Jannie Bakker-Rietman
(in de taal van Genemuiden, bi’j de veruzing van de Iesselacademie van Kaampen naor Zwolle, zoemer 2014)