Verhalen/gedichten van
Blokzijl (Blokziel)

Oe kwam opa an de kost? 'k Denk dat ie van alles dee. Volgens de ouwe boeken was zien beroep arbeider, venter en soms koopman. Op een portret van de bouw van de skutsluus in 1912 staot opa onder in de bouwput, skipperspetjen op, met naost em twee zeunen, Berend en Pieter.
Venter en koopman? 't Veraol gaot dat ie in Steenwiek plantjes verkocht. 'n Nij soort plantjen, zeed-ie. De naom was Krikko-Krakko. Opa zee d'r niet bij dat ie ze an de slootkaant weg-ehaold ad. Toen de Steenwieker vrouwen 't deur adden, emmen z' em Steenwiek uut-ejaogd.

Een aander veraol vertelt dat opa met de één of aandere negosie in de Wetering was. 't Zat em niet mee, maor argens kreeg ie van een aordig vrouwtjen toch een kopjen koffie. "'k Eb", zee ze, "niks nodig koopman, maor as ik je es vraogen mag, gao-j wel naor de kaark en lees je wel es in de biebel?"
"Och", zee de koopman, "vrouw, 'k bin een aarme man, geld om een biebel te kopen eb ik niet."
't Vrouwtjen gaf em een riesdaolder; dat was een alf weekloon in die tied. "Koop daorveur maor een biebel", zee ze en opa Klaas, best in zien nopjes, gong richting Blokziel. Maor, och aarme, ij is niet vedder ekoemen dan Piet Blankenstein en met zien kameraoden was de riesdaolder gauw op.

Laoter, veul laoter, kwam ie weer bij 't vrouwtjen. "En?" zee ze. "Och", zee opa, "Piet was dichterbij as oonze lieve Heer."

Willem Engelsman.
uut: IJsselakademie (huisorgaan), jg. 18 (1995), p. 101-102.